Werkgroep Buitenveldert – AJErnststraat 112 – Amsterdam – verslag 85 – 2607-2010 – 8 deelnemers.
De zomervakantie van de gastvrije school loopt wel zo ongeveer op z’n laatste benen; alle lokalen zijn langzamerhand schoon en opgepoetst, hoewel nog niet ingericht. De groep moet zich dus nog even behelpen zonder tafels en stoelen welke uit gangen en andere plekken moeten worden aangevoerd. Meerdere handen maken echter licht werk. En zo zitten de deelnemers toch tijdig in een kring, zonder tafel, in de gebruikelijke docentenkamer.
Om 8 uur opent H als gespreksleider de bijeenkomst; hij heet allen welkom en speciaal de nieuweling G aan wie hij de regels uitlegt voor het komende groepsgesprek. Aansluitend wordt het gespreksonderwerp bepaald op basis van de volgende door H aangereikte overwegingen:
Bij mijn pogingen om mijn verslaving te beeindigen liep ik automatisch op tegen de factor ‘tijd’. Ik wilde iets snel oplossen, maar dat bleek wel tijd te kosten. Dat liet zich niet dwingen. Ik moest leren te leven ‘in het moment’, maar intussen wilde ik iets bereiken dat dan ook nog eens de rest van mijn leven zou gaan duren. Ik was ongeduldig. En nu nog: ik probeer mijn aandacht te beperken tot de dag van vandaag en zal dat vervolgens iedere nieuwe dag trachten te herhalen…..: het lijkt eenvoudig en in de praktijk wordt het misschien ook een automatisme, maar aan de andere kant vereist het wel een persoonlijke instelling waarin ik zal moeten blijven trainen om mijn conditie op peil te houden. Of niet niet soms?
De gespreksronde levert de volgende reacties op:
A: toen ik verslaafd raakte, was mijn leven een chaos. Ik had er geen grip op en geen zin in – in tegenstelling tot mijn aard en natuur; ik sta elke dag om 6 uur op en alles staat geprogrammeerd tot een uur op 8 in de avond – ik heb veel energie – en ‘s avonds ga ik lekker studeren – ik heb niks met stress – dram wel door zoals ik ‘t wil – toen ik verslaafd was had ik veel tijd nodig om alles te herstellen wat ik verbruikt en verpest had – verslaving kost tijd – energie – stress: ik stond voor hete vuren; nu ben ik rustig en regel veel, ook op m’n werk – hou wel van een beetje stress – krijg energie van dingen die gedaan ‘moeten’ worden – in de tijd van mijn verslaving ging dat vechten niet goed meer; en als ‘t nu teveel wordt zeg ik ‘t ook heel duidelijk! Mijn aandacht is dus duidelijk gericht op enkele hoofdstukken: huis, vader, werk, studie en sociale verplichtingen; dat alles in tegenstelling tot mijn drankperiode toen alles door elkaar liep!
B: toen ik innam had ik ‘t altijd druk: met mensen aardig vinden – nooit ‘nee’ zeggen – heen en weer vliegen. Dat stopte allemaal op het moment dat ik stopte met mijn verslaving: toen ontstond rust – de mensen hoeven mij niet zo nodig meer aardig te vinden – probeer nu alles in mijn hoofd op de harde schijf op te slaan – heb een rooster voor mijn werk – buiten m’n werk komen de dingen op mijn ‘weg’ – ben blij met het leven van nu: heb geen agenda + rust; en als ik een afspraak vergeet? Geen ramp – geen spanning!
C: ik was gewend alles naar me toe te trekken – en dat geeft onrust – het laten gaan geeft ontspanning – de beleving van afspraken wordt dan ook minder problematisch – vroeger kwam ik overal te laat: dat kost meer energie dan wanneer je er ruim de tijd voor neemt: maar ik merk wel dat een goede inschatting van tijd nog moeilijk is – vroeger stond de tijd stil bij verlies achter het gok-apparaat – bij het beleggen op de beurs had ik gewoon niet in de gaten dat ik ook daar aan het gokken was – werd wel steeds onrustiger – voelde onderliggende paniek – gisteren zag ik een You-Tube-filmpje met prachtige russische muziek – dan lijkt een minuut wel een uur – zo’n enorme bevrijding kan alleen per dag – het is een heel leerproces – gemakkelijker is ‘gewoon’ wegvluchten – kon toen ook niet zo’n leuke pianist vinden – trouwens: kinderen kunnen ook heel onrustig zijn….
D: geduld, of liever gezegd het gebrek aan geduld, is mijn allergrootste zwakte – is direct verbonden aan mijn verslaving / ben nu al 8 maanden clean – ben heel prikkelbaar – soms kan in 1 seconde de onrust toeslaan – dat zit vast in mijn geheugen, terwijl ik weet dat de oplossing binnen handbereik ligt: dan wil ik opeens alles anders – na mijn niet gebruik nu van 8 maanden nemen de frustrerende aspecten toe – voel ik toenemende spanningen – kan me niet ontspannen – ik voelde 22 jaar niks – nu opeens komen de beelden: pijnlijk, helder en eenzaam: verslaving is een zelf gekozen gevangenis – afstand tussen mensen ervaar ik afhankelijk : hoe rijker hoe groter de afstand – nu wil ik geen afspraken over langere termijn – heb nu vooral veel oorlog in mijn hoofd – dan is vrede niet makkelijk en vooral wel pijnlijk – ik zie geen oplossing en ervaar mijn ongeduld als het grootste probleem – vind het verschrikkelijk moeilijk….
E: verslaafd worden is een kwestie van trainen: dat ben je niet van het ene op het andere moment. Dat kost dus in de eerste plaats tijd. En omgekeerd is het precies hetzelfde. Ook dat is een zaak die tijd en moeite kost. Ik heb dat allemaal zelf ook meegemaakt en ontdekt. Bovendien had ik het geluk in een kliniek terecht te komen en van daaruit ook nog eens enige tijd mocht doorbrengen in de gesloten afdeling van een psychiatrisch ziekenhuis. Van allebei die periodes heb ik, tot mijn eigen verbazing, enorm genoten en geleerd. De zon ging weer op. Mijn hele leven werd op de helling gezet. En daardoor kostte het mij uiteindelijk geen moeite. Ook achteraf bleek het een aardverschuiving. En ik geloof zeker dat ik dat allemaal zonder opname niet zou hebben kunnen bereiken. De combinatie van kliniek en groep heeft dus bij mij zeer effectief gewerkt. Het is voor mij daarnaast bovendien ook volkomen logisch dat ik bij de groep ben gebleven. Het zijn doorlopende processen, waarbij de groep wekelijks mij de gelegenheid geeft mijzelf op te laden en mijn weg te vervolgen. Absoluut logisch, maar wel ook van vitaal belang. Met het totale plaatje, dus de hele trits: ‘verslaving, herstel en verder leven’ ben ik dus uiteindelijk ongelofelijk blij. Ik hoop daar nog een tijdje mee door te kunnen gaan!
F: ik ben hier voor het eerst: ik luister graag maar voorlopig zeg ik nix….
G: ook ik ben hier nieuw – ik herken trouwens alles wat gezegd wordt – al jullie gedachten beleef ik dagelijks in mijn geest: een kwestie telkens weer van oorzaak en gevolg: maar, zodra ik moet kiezen val ik gigantisch door de mand – het is een metafoor en komt aan op de keuze: in beredeneren ben ik goed – maar ik ga continu in de fout – door mijn ongeduld in ‘t niet kunnen beslissen – waarom zou je je druk maken? bij mij draait ‘t om keuzes – ik wil niet kiezen – steeds weer – jaren achter elkaar – dat alles maakt het heel moeilijk voor mezelf en mijn omgeving!
H: op een gegeven moment zat ik thuis op de bank met het aanrecht vol blikken – en dacht ‘ik moet iets beslissen’ – voelde een ding: ik wil niet dood – heb toen de huisarts opgebeld en gevraagd om een oplossing – kwam zo in de gesloten afdeling van een ziekenhuis – en vandaar naar de kliniek – met een dag-programma: de diagnose was tamelijk ‘ontnuchterend’: de ooraak lag bij mijzelf – toen volgde 6 maanden dagtherapie in een groep – heb daar veel geleerd – vooral ook keuzes leren maken – en daar tijd voor te nemen – een kwestie van langdurig oefenen – ben ook anders gaan werken – niet meer te laat weggaan – dat was een kwestie van een levenshouding – heb dat alles nu omgedraaid – door die training en te kijken en luisteren naar anderen leerde ik langzamerhand tijd niet meer als vijand maar als vriend te plaatsen en ook niet meer zo vol plannen te zitten, waardoor ik bijvoorbeeld een vriend die langskwam begon weg te kijken, zonder mij te realiseren dat ik zelf de klootzak was die de tijd verkeerd had ingedeeld – ik bleek een meester in het herhalen van hetzelfde: volgde toen het advies om het op te schrijven – op den duur kan je dan de dingen anders ervaren – en de tijd nemen – leren nee te zeggen – nieuwe dingen te leren – kijken hou andere mensen doen – kortom, anders proberen te leven – dingen doen die je bevallen – ophouden met dingen doen die je verveld vindt – wel waar je wat aan hebt – en dat kan je alleen zelf doen – kan je bijvoorbeeld leren in de Buitenveldertgroep – daarom kom ik ook nog steeds.
—————————————————
Hiermee is de gespreksronde voltooid en wijst H op de groepspot waarin de deelnemers een financieele bijdrage kunnen deponeren ter bestrijding van de onkosten, wenst eenieder goede thuisreis en sluit om 21.10 uur de bijeenkomst af.
Amsterdam, 27 juli 2010.